کاربردهای برج خنک کننده در صنایع
برج خنک کننده هسته ای مانند هر برج خنک کننده دیگری طراحی شده تا به خنک سازی آبی که در فرآیند استفاده شده و افزایش حرارت داشته، کمک کند. برج های خنک کننده حرارت تخلیه شده را به جای اینکه به آب وارد کنند، وارد هوای بیرون می کنند. بنابراین آبی که کاهش دما یافته دوباره میتواند به فرآیند بازگردد.
روی نیروگاه های هسته ای لکه ننگ های زیادی هست. یکی از بزرگترین نمودها و بازنمایی های نیروگاه ها، برج های خنک کننده غول آسا هستند. مردم سازه عظیم الجثه و بعضاً 600 فوتی این برج ها را از کیلومترها دورتر میبینند و سریع آنها را به نیروگاه های هسته ای ربط می دهند. اما این فقط نیروگاه های هسته ای نیستند که از برج های خنک کننده استتفاده میکنند. بطور مثال مراکز ذغال سنگ و دیگر سوخت های فسیلی هم برج خنک کننده را درون فرآیند خود به کار میگیرند. مردم بیشتر تصاویر برج های خنک کننده هسته ای را درون نیروگاه های هسته ای میبینند چون رسانه اینطور میخواهد. اما وقتی تصویر برج خنک کننده در نیروگاه های هسته ای به یک تصویر آیکونیک و آشنا تبدیل شده است، چرا بعضی از نیروگاه ها از آن استفاده نمی کنند؟
چرا همه نیروگاه ها از برج خنک کننده استفاده نمی کنند؟
عوامل بسیاری وجود دارند که روی تصمیمگیری در مورد استفاده از برج خنک کننده اثر میگذارند. برج خنککننده به مقدار زیادی آب نیاز دارد که میتواند برای بخشهای خاصی از کشور یک منبع بسیار گرانقیمت محسوب شود. اگر نیروگاهی نزدیک یک رودخانه یا دریاچه نباشد، به آسانی نمیتوان آب کافی برای آن را تأمین کرد. برای همین در اکثر مواقع برج های خنک کننده در نزدیکی منابع آبی مانند رودخانه و دریا ساخته می شوند.
نگرانیهای دیگری نیز در این سیستم وجود دارد که شامل تاثیر بر ارگانیسمهای آبزیان و جریانهای تخلیه است. همه این عوامل میتوانند باعث شوند که یک دولت تصمیم بگیرد استفاده از برجهای خنک کننده را ممنوع کرده و مهندسین و دانشمندان را وادار به استفاده از روشهای دیگر کند. به همین دلیل، هر نیروگاه هستهای باید به طور جداگانه تحلیل شود. علاوه بر این، داشتن یک برج خنک کننده غول آسا در نزدیکی یک شهر میتواند موجب اضطراب ساکنان شود. اگرچه این برج کاملاً بیخطر است، اما به هر حال سازه آن به عنوان یک یادآور دائمی از نیروگاه هستهای عمل میکند.
نیروگاه های هسته ای چیزی فراتر از منبع انرژی هستند. آنها نمادی از مصیبت و فاجعه و در عین حال نمادی از توانایی انسان برای تهیه مقدار بالایی از انرژی محسوب میشوند. در تمام موارد، مهندسان تمایل دارند تا بازده نیروگاه را به بالاترین حد خود برسانند. هرچند، این امر به خاطر ریسک های موجود نمیتواند همیشه اتفاق بیفتد. در اکثر مناطق، نیروگاه های هسته ای تحت قوانین سخت گیرانه ای هستند که مهندسان را از رساندن نیروگاه به بالاترین حد کارآمدی خود منع میکنند. اما اگر این قوانین وجود نداشت، تقریباً همه آنها از برج خنک کننده استفاده میکردند. با وجود اینکه برج های خنک کننده هسته ای بسیار کارآمد هستند و مرحله مهمی در فرآیند محسوب میشوند، اما فاکتورهای دیگر مانند تغییرات آب و هوا باعث کمتر شدن استفاده آنها در آینده می شود.
مطالب مرتبط: